ΛΕΩΝ. Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ - από τήν ποιητική συλλογή ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ

Λεωνίδας Ανδριανός

22 Ιουνίου 2016

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ (ωραίοι τέτοιοι φίλοι) ΔΕΝ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΟΥΝΕ ΟΤΙ ΕΜΕΓΑΛΩΣΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ --- ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΔΑ ΚΑΙ ΤΟΣΗ ΑΝΑΓΚΗ -- ΠΑΝΤΩΣ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΥΧΗ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝΕ ΚΑΊ ΑΥΤΟΙ, ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΕΡΑΣΟΥΝΕ -- ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΜΕΓΑΛΩΣΑ, ΚΑΊ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΕΡΑΣΑ ...!!!

~~~~~~~~

ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ

Μεγάλωσα και μετάνιωσα
με πρόλαβε ο χρόνος
κοιτάζω τον καθρέπτη μου
κι ευθύς με πιάνει ο πόνος
ψάχνω τους φίλους τους παλιούς
μα έχω μείνει μόνος.
* * *
Για πέστε μας τι κάνετε
εσείς που είστε νέοι
τι μυστικό μου κρύβετε
κανένας δεν μου λέει;
* * *

Μεγάλωσα και μετάνιωσα
χωρίς να το ζητήσω
και ψάχνω δρόμο για να βρω
και πίσω να γυρίσω.
* * *
Να γίνω όπως ήμουνα
νέος και παλικάρι
να με ζηλεύουν οι αητοί
ο ήλιος, το φεγγάρι.
* * *
Να τρέχω μ’ άσπρο άλογο
με τσίλικη φοράδα
να είμαι πετούμενο πουλί
μ’ αντρίκια φρονιμάδα.
* * *
Ποιος μου ‘βαψέ μου τα μαλλιά
ποιος μου έκλεψε την νιότη;
ποιος μ’ έστειλε στον πόλεμο
ποιος μ’ έντυσε στρατιώτη;
* * *
Εγώ ποτέ δεν ζήτησα
δεν είπα να γεράσω
πρέπει να βρω την δύναμη
πρέπει να αντιδράσω.
* * *
Πρέπει να κάνω πόλεμο
πρέπει να νιώσω πόνο
μα πώς θα έβγω νικητής
μ’ αντίπαλο τον χρόνο;

ΛΕΩΝ. Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ

( από τήν ποιητική μου συλλογή ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ )